Avontuur in China

Avontuur in China is de titel van een verhaal dat ik samen met en voor een cliëntje heb geschreven. De casus beschrijft de behandeling van een 7-jarige jongen, Naud (niet zijn echte naam) met als hoofdklacht bedplassen. Hij plast iedere nacht 2 keer, rond 11 uur ‘s avonds en ‘s nachts rond 4 uur. Hij droomt erg veel en slaapt vaak onrustig. Hij drinkt veel en plast ook overdag vaak. Ook dan moet hij goed opletten, anders gaat het mis. Daarnaast heeft hij regelmatig hoofdpijn, vooral wanneer hij ergens gespannen over is, waarbij hij ook spuugt. Warm douchen helpt dan. Naud is de oudste van drie kinderen, hij heeft een broertje van 6 en een zusje van 3 jaar. Hij heeft met zijn moeder een hechte band, vader is vaak op zakenreis. Hij heeft veel vriendjes en vriendinnetjes, op school gaat alles goed, thuis is hij lief en rustig. In de anamnese blijkt dat Naud rond 2½ jaar zindelijk was, zowel overdag als ‘s nachts. Dit ging als vanzelf. Toen hij 3½ jaar was overleed opa, de vader van zijn moeder. Opa was zijn grote vriend en vanaf dat moment begonnen de klachten.

In het 1e consult doet vooral moeder het woord en ik merk dat hij erg aandachtig op haar let. Ze vertelt ook dat ze zelf veel last heeft van migraine en dan regelmatig enkele dagen uitgeschakeld is.

Vervolgens geef ik een korte massage. Naud gaat er echt voor liggen en geeft zich helemaal over aan de massage. Zijn voetjes zijn smal en opvallend koud. Op zijn linkervoet heeft hij veel kleine wratjes op het gebied van luchtpijp, longen en hak. Ik masseer met ontspannende grepen en neem de zones van nier/ blaas lichtjes mee.

Mijn eerste indruk is dat het een gevoelig jongetje is dat zich niet zo gemakkelijk uit. De hechte band met zijn moeder valt op. Ook zij lijkt het rouwproces om haar vader en erg jong overleden moeder nog niet helemaal verwerkt te hebben en wellicht neemt Naud hier ook het een en ander van over. De psychisch/emotionele achtergrond van bedplassen is a.h.w. je gevoel loslaten in bed. Onrustige dromen duiden tevens op een verwerking van allerlei indrukken. Nieren hebben o.a. te maken met emoties als verdriet en geven iets aan over de balans tussen het mannelijke en vrouwelijke, in dit geval de vader en moeder. Wratjes hebben te maken met boosheid. Naud heeft misschien het gevoel te weinig ruimte te hebben voor zichzelf (longen), uit dit niet (luchtpijp) en heeft moeite om voor zichzelf op te komen (hak). Dit alles op de linkervoet, dus met name binnen het gezin. Belangrijk zal als eerste het opbouwen van vertrouwen zijn tussen ons en het zich meer gaan uiten en aarden.

Het volgende consult komt hij samen met papa. Naud komt opgewekt binnen en vindt het leuk papa de weg te wijzen in de praktijk en naar de massagestoel. Vader vertelt dat in de afgelopen week mama een bijzonder zware migraineaanval heeft gehad en het even helemaal heeft gehad. Ze heeft al vaker depressieve periodes gehad. Ik merk dat hoewel Naud rustig lijkt te spelen, hij alles hoort en niets van het gesprek wil missen. Vader wilde echt zijn verhaal kwijt, maar hoe is het voor Naud om dit zo te horen?
Hij wil weer graag gemasseerd worden, gaat op de stoel, brengt hem met de knopjes in de juiste positie en ik kan masseren! Ik kies weer voor ontspanning, nier/blaas en doe een aantal zonnevlechtgrepen.

De keer daarna wordt hij gebracht en gehaald en komt hij alleen. Ik vind het zelf het fijnst om, als kinderen dat willen te werken zonder ouders erbij. Meestal zijn ze dan vrijer en is het gemakkelijker een
band met ze op te bouwen. Daarbij waardeer ik het heel erg dat ouders hun kind aan me toevertrouwen.
Ik vraag hoe het gaat en alles gaat goed. “Hoe ging het op school? Goed! Hoe ging het voetballen? Goed. Hoe ging het slapen deze week? Goed! Hoe ging het met mama? Goed!.
Dat is dus blijkbaar niet de manier om hem aan het praten te krijgen.
Ik pak de “Knuffelkaartjes” erbij, speciaal voor kinderen en laat hem een kaartje pakken. Dat vindt hij leuk om te doen en hij trekt het kaartje “vriendschap”. Hij vertelt dat hij veel vriendjes heeft en één beste vriend, al wel zijn hele leven. Hij heet Daan en ze spelen vooral graag buiten. Voor de massage neem ik ruim de tijd, want hij vindt het heerlijk. Ik open met de metamorfosemassage, doe ontspanningsgrepen en de zones van nier/blaas en strijk heel veel af. Hierbij komt veel spanning vrij. Naud ligt enorm te gapen en met zijn ogen te knipperen. Na afloop is hij heel rustig, zijn voetjes blijven koud.

Het volgende consult vertelt hij dat hij heeft gezwommen en dit het fijnste vindt wat er is. Verder is alles goed, ook het sinterklaasfeest was goed. Hij wil graag weer een kaartje kiezen en pakt “liefde”. We praten over bij welke mensen je je op je gemak voelt en over wanneer je je prettig voelt en wanneer niet. Hij vindt het moeilijke vragen en wil graag gemasseerd worden. Ik heb metamorfosemassage gegeven, met nier/blaas. Hij is erg ontspannen, lag nog in de stoel toen zijn moeder hem kwam halen, maar bleef nog even lekker liggen.
(Achteraf hoor ik van zijn moeder dat hij veel hoofdpijn had bij het sinterklaasfeest, naar bed is gegaan en dat zijn vader toen zijn voetjes heeft gemasseerd. Ook onderling tussen de ouders waren er spanningen geweest).

De volgende keer komt Naud vrolijk binnen. Alles gaat goed, goede week gehad. Als ik vraag wat het leukste was, weet hij het niet. Weet je nog welk kaartje je had? “Vriendschap” weet hij nog, “liefde” was hij vergeten. Zijn nieuwe kaartje is “avontuur”. Ook dit maakt niet veel in hem los. Ik geef hem verschillende suggesties van avontuurlijke dingen: “in een hoge boom klimmen, scheuren met papa in de auto”. Het ontlokt een glimlach bij hem, maar er komen geen ideeën van hemzelf. Tot nu toe probeer ik hem op allerlei manieren uit de tent te lokken, maar er komt nog weinig respons. Bij de massage gebruik ik een warmwaterzak en warme handdoeken en pak ik de vuurpunten op de hiel erbij, want hij heeft m.i. wat meer vuur nodig. Ook bij de roeigreep geef ik druk op zijn hielen en laat hem tegendruk geven. Ik daag hem uit om de kruk met mij erop weg te duwen, dit vindt hij een leuk spelletje. Hij gaapt weer veel, zijn voetjes lijken iets warmer te worden en voelen wat “levendiger”

Een week later is hij een beetje verkouden. Ik kom terug op het kaartje “avontuur”. Heb je nog avontuurlijke dingen gedaan deze week? Een avontuur gelezen of gezien op tv? Hij weet het niet.
Als ik vraag wie van zijn ouders het avontuurlijkst is zegt hij zonder enige aarzeling “mama “en op wie lijk jij het meest, weer “mama”! Hij heeft geen hoofdpijn meer gehad en slechts 1 keer in zijn bed geplast, een positieve ontwikkeling. Hij gaat bijna op vakantie en heeft daar veel zin in. Ook heeft hij zin in een nieuw kaartje. Ik leg ze omgedraaid neer en hij neemt de tijd om zorgvuldig te kijken en een keuze te maken. Het is “zonneschijn”. Naud vindt het een mooi kaartje en doet mee met de vragen die erbij horen. “Heb jij een zonnetje in je buik?” Dit weet hij niet, waarop ik zeg dat we het bij de massage gaan ontdekken. Als ik ga masseren valt het op dat de wratjes, vooral op zijn hiel, een stuk minder zijn. Ik doe weer een gecombineerde massage met o.a. metamorfosemassage en nier/blaas. Het mooie van de metamorfosemassage is dat er geleidelijk een verandering op gang komt en dat hij tevens een enorm diepe ontspanning bewerkstelligt, waardoor Naud heel open de verdere prikkels toelaat. Ik sluit af op de zonnevlecht, waarbij ik met mijn duimen zonnestraaltjes teken op de zone. Ik vraag hem of hij het zonnetje voelt dat ik teken en of hij het nu ook in zijn buik voelt. Dat lukt en op de vraag “welke kleur zal ik hem tekenen?’ wil hij een rode zon met grote stralen.

De volgende afspraak is gepland voor na de vakantie. In de vakantie lees ik een artikel over een boek “Verbeeldingskracht als heelmeester, hoe verhalen kinderen genezen”. Het spreekt me meteen aan en na het lezen van het boek ben ik helemaal enthousiast. Ik heb mijn eigen kinderen veel voorgelezen en verteld, waarbij ze de eigen verzonnen verhalen of verhalen over dingen die ze als baby hadden gedaan eindeloos wilden horen. Het idee achter helende verhalen is dat ieder mens een zelf genezend vermogen heeft en dat door gebruik te maken van de verbeeldingskracht dit geactiveerd wordt. Vooral bij kinderen liggen fantasie en werkelijkheid nog erg dicht bij elkaar. In bepaalde situaties werkt het vertellen van een verhaal beter dan gewoon praten en kun je door een metafoor te gebruiken een boodschap overbrengen. Dit lijkt me zeker op Naud van toepassing, immers ondanks dat zijn klachten verminderen en er wel wat openheid ontstaat, blijft het lastig om te praten over wat hij meemaakt en daarbij voelt.
Een verhaal gaat vaak over het lievelingsdier van een kind, maakt gebruik van universele symbolen, zoals dat ook bij sprookjes het geval is en gebruikt zoveel mogelijk eigen zinnetjes en taalgebruik van het kind. Met deze gegevens in mijn achterhoofd denk ik na over de boodschap die ik over wil brengen. Hoewel er binnen het gezin veel liefde aanwezig is, klopt de balans niet helemaal. Het zou goed zijn als Naud zich wat minder verantwoordelijk voelde voor mama, dit los gaat laten en zich meer op zijn vader gaat richten. Ook heeft hij moeite met boosheid, het geeft hem een onveilig gevoel, terwijl die veiligheid en warmte er wel zijn. Hij mag gaan voelen dat hij veel dingen zelf kan, maar dat hij ook nog kind mag zijn, met de verantwoordelijkheden van een kind van inmiddels 8 jaar.

Dit is hij geworden in de vakantie. Ik heb een cadeautje voor hem, een “krachtsteen “en hij vertelt over de vakantie en zijn verjaardag. Hij trekt weer het kaartje “avontuur “en ik stel hem het idee voor van een verhaal, waarbij ik schrijf en hij de tekeningen maakt. Dat lijkt hem leuk om te doen en we besluiten dat het over een avontuur moet gaan. We kiezen het land: China, zijn lievelingsdier: de pandabeer en hebben plezier om de namen die we voor hemzelf en het beertje kiezen. De hoofdpersoon noemen we Duán en de pandabeer Dana, waarbij we de letters van Naud en Daan, zijn beste vriend gebruiken.

Het gaat te ver om hier het hele verhaal te vertellen, maar de kern is dat Duán een jong pandabeertje Dana dat gevangen was genomen door stropers en is ontsnapt terugbrengt naar zijn berenouders, ver over de bergen. Onderweg worden ze achtervolgd door stropers, zijn ze bang en raakt Dana gewond, maar uiteindelijk vindt de papa van Duán ze op tijd en samen herenigen ze Dana met zijn ouders. Papa is niet boos, maar wil alleen helpen en als einde: “Samen gingen ze op weg, de lange weg terug. Duán was gelukkig en vol vertrouwen, samen op weg naar zijn moeder, broer en zusje, een familie om van te houden”.

Naud heeft mooie tekeningen gemaakt bij het verhaal, we hebben er alle twee een exemplaar van. Het wordt regelmatig voorgelezen voor het slapen gaan, waardoor het ‘s nachts doorwerkt in het onderbewuste.
Er volgen nog enkele consulten over een periode van twee maanden. Hij komt graag en vindt masseren nog steeds heerlijk. Thuis masseert papa hem regelmatig en ze ondernemen meer dingen samen. De klachten zijn zo goed als verdwenen en hij is vrolijker en opener geworden.

Inmiddels zijn we vijf jaar verder en zit Naud op de middelbare school. Vóór het schrijven van dit artikel heb ik contact met het gezin opgenomen. Moeder vertelde dat bij het iets schrijven over jezelf bij het begin van de middelbare school Naud ook had vermeld dat hij vroeger in zijn bed plaste en daar door zijn voeten te laten masseren vanaf was gekomen. Voor haar was dit een duidelijk voorbeeld van de vrije, open jongen die hij nu is. Ik realiseer me heel goed dat dit alleen mogelijk is door de geweldige medewerking van zijn ouders. Ze hebben hem bewust meer kind laten zijn en gewerkt aan hun eigen relatie en onverwerkte ervaringen. Hierdoor is er meer balans gekomen in het gezin en heeft Naud een stuk verantwoordelijkheid los kunnen laten.
Het verhaal heeft hij nog steeds bewaard en ik ook!